OD PAMPERS MAXI DO POZA POSTMODERNIZM

Tekst ukazał się w roku 2009 w katalogu Zwiadowca wydanym przez CSW Łaźnia, przy okazji wystawy Zwiadowca - projekt Poza Postmodernizm - Re: re: rekonstrukcja.

Grupę Pampers Maxi tworzyli w latach 1988-1989 Marek Rogulski, Sławomir Góra, Sławomir Laskowski i Robert Kaja (Gdańsk i Bydgoszcz). Na charakter działań wpłynęły między innymi kontakty z ówczesną sceną artystyczną Berlina, literatura poruszająca problematykę postmodernizmu, pierwsze wyjazdy za zachodnią granicę oraz edukacja w Pracowni Podstaw Projektowania Witosława Czerwonki na PWWSPw Gdańsku. Najważniejsze wystawy odbyły się w Bydgoszczy oraz Warszawie (dawna fabryka im. Norblina) w 1989 roku.

W intermedialnych pracach artystów pobrzmiewała nuta ironii - przemiany, atmosfera i sztuka lat osiemdziesiątych stawały się przeszłością, którą można już było obserwować i interpretować z dystansu (Rewolucja Rogulskiego, Pokój Góry). Ważne było operowanie kontekstem, badanie znaczeń (Kolumny Laskowskiego, Koksowniki Kaji) i tworzenie nowej postmodernistycznej świadomości (nazwę grupa zaczerpnęła od popularnych na zachodzie pieluszek). Po roku 1989 Rogulski i Kaja współpracują okresowo z Galerią Wyspa w Gdańsku. Rogulski, Andrzej Awsiej i Joanna Kabala tworzą galerię C 14 i prowadzą Stowarzyszenie Klub Inicjatyw Społecznych (1991-1992) w Gdańsku, które skupiało artystów, grupy młodzieżowe i przedstawicieli młodej opozycji próbujących wspólnie wprowadzić alternatywne ruchy społeczne w nową rzeczywistość po 1989 roku.

Następnie współtworzą projekt Otwarte Atelier w dawnej Łaźni Miejskiej w Gdańsku. W oparciu o fundację TNS (od 1992) Rogulski prowadzi tam galerię Auto da Fé (1993-1994), poprzez którą próbuje rozwijać szersze interpretacje postmodernizmu, a następnie przenosi działalność na Wyspę Spichrzów, gdze zakłada ...

galerię Spiż 7 i Ośrodek Badań Przestrzeni Wewnętrznej.

Tutaj sformułuje projekt Poza Postmodernizm.

W odróżnieniu od Wyspy, która pod kierunkiem Anety Szyłak dążyła do instytucjonalizacji Łaźni, działania Rogulskiego miały na celu merytoryczne przewartościowanie współczesnych interpretacji postmodernizmu.

Idee ważne dla grupy Pampers Maxi zyskały nowe rozwinięcie. "Lata osiemdziesiąte, gdy postmodernizm artystyczny rozkwitał na świecie, były "ciemnymi wiekami" stanu wojennego. Od początku lat dziewięćdziesiątych pojawiają się studia nad tym tematem, sympozja, publikacje i tłu-maczenia, także sztuka. Około roku 2000 postmodernizm w Polsce dojrzał do konsumpcji intelektualnej - dzieła światowe były dostępne, własne już napisane, powstały obrazy, rzeźby. (...) Tymczasem Rogulski zamiast korzystać z tej koniunktury intelektualnej rzuca hasło <poza postmodernizm>"

Źródło: Fundacja TNS, Gdańsk 2008.

foto na tej stronie: archiwum fundacjTNS oraz Andrzej Dudek-Durer.